12°
MERT İNAN İstanbul – Çırak olarak çalışan kız çocuklarının, bedensel gelişimlerinin çalışma koşullarından nasıl etkilendiğini ortaya koyan araştırmadan ilginç sonuçlar çıktı. Ataşehir, Kartal, Pendik, Sultanbeyli, Küçükçekmece ve Güngören’de farklı işkollarında çalışan 231 kız çocuğunun incelendiği araştırmada çalışan kız çocuklarının vücut ağırlığı, boy uzunluğu ve beden kitle indeks verileri, aynı bölgelerde ikamet eden ancak çalışmayıp, eğitim alan 196 kız çocuğunun verileriyle karşılaştırıldı. Araştırmada çırak olarak çalışan kızların fiziksel gelişim açısından, aynı sosyoekonomik özelliklere sahip ancak çalışmayan yaşıtlarına göre geri kaldığı anlaşıldı.
Çoğu kuaförde
İstanbul Üniversitesi Antropoloji Bölümü’nden İzzet Duyar ile Hacettepe Üniversitesi Antropoloji Bölümü’nden Mevsim Demir’in öncülüğünde yapılan çalışmada İstanbul’da çırak olarak çalışan kız çocuklarının yüzde 80’lik kısmının kuaförlük ve tekstil sektöründe yeraldığı, yüzde 11.9’unun ise uzun süre ayakta kalmayı gerektiren iş kollarında çalıştığı da ortaya konuldu. Öte yandan kız çocuklarının yüzde 22’sinin çalışmaya başlama yaşının 14 olduğu, yüzde 53.7’sinin haftada 7 gün, yüzde 44.2’sinin 6 gün çalıştırıldığı, çırakların yüzde 94’ünün günde 10-14 saat çalıştırıldıkları ve günde 8 saat çalışanların oranının yalnızca yüzde 0.5 olduğu anlaşıldı.
14 yaştan sonra makas açılıyor
Araştırma kapsamında çırakların yüzde 96.5’i çalıştıkları işi yorucu bulduklarını vücut ağırlığı açısından genel olarak çalışan çocukların ağırlık değerlerinin okuyan yaşıtlarından daha düşük olduğu tespit edilirken, iki grup arasındaki farklılığın 15 yaş grubunda en üst seviyede olduğu belirtildi. Bu yaş grubunda, çalışan ve okuyan çocuklar arasındaki farkın 7.3 kilogramı bulduğu, boy uzunluğu açısından da çalışan çocukların daha kısa boylu olduğuna dikkat çekilen araştırmada, “14 yaş grubunda çalışan ve okuyanlar arasında çok az bir fark olmasına rağmen makas bu yaştan sonra çalışan çocuklar aleyhine açılmakta. Biyolojik, psikolojik ve sosyal gelişimlerini henüz tamamlamamış olan çocukların emeğini üretim amaçlı kullanmak, dolayısıyla bu çocukları üretim sürecinin unsuru haline dönüştürmek anlamına gelen çocuk işçiliği, küresel çaptaki en önemli sorunlardan biri. Küresel boyutlara ulaşmış olan bu sorunu bazı ülkeler daha derinden hissetmektedir ki Türkiye de bunlar arasındadır. Nitekim OECD verilerine göre, Avrupa düzeyinde 0-17 yaş arası çocuk yoksulluk oranları açısından yüzde 25,3 ile Türkiye en yüksek orana sahip ülkelerden biridir. Yapılan araştırmalar yoksulluğun artışına paralel olarak çocukların çalıştırılma eğiliminin de yaygınlaştığını ortaya koyuyor. Bizim çalışmamızda da çocuk ve genç yaştaki kızların haftanın 6-7 günü uzun saatler boyunca çalıştırıldıklarını ortaya koyduk. Söz konusu koşulların, çırakların fiziksel gelişiminin, okula devam eden yaşıtlarının gerisinde kalmasında etkili oluyor” denildi.
